ျမတ္စြာဘုရားသခင္ထံမွာ ကမၼဌာန္း က်င့္နည္းမ်ားကို ေတာင္းခံ၍ သစ္တစ္ပင္ရင္း ၀ါးတစ္ပင္ေအာက္ လူသူကင္းရွင္း ဆိတ္ျငိမ္ျခင္း ရွိသည့္ ေနရာတုိ႔ကို ေရြးခ်ယ္၍ ဘာ၀နာ ကမၼဌာန္း စီးျဖန္းၾကသူမ်ားမွာ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္အားငယ္တတ္ၾကသည္။
တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသျဖင့္ တုန္လူပ္ ေခ်ာက္ခ်ားတရားမရႏုိင္ဘဲ ကမၼ႒ာန္းအာရုံ ပ်က္စီးသူမ်ား ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးေလသည္။
ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုးအတြက္ ဓဇဂၢသုတ္ေတာ္ကို ရွင္ေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။
ဓဇဂၢသုတ္ေတာ္၏ အဓိပၸာယ္မွာ သိၾကားမင္းႏွင့္ အသူရာနတ္တုိ႔ စစ္ခင္းၾကေသာအခါ အသူရာတုိ႔က အင္အားၾကီးမားလာသျဖင့္ နတ္စစ္သည္မ်ား ေၾကာက္ရြံ႕ေနာက္ဆုတ္လာခဲ့ၾကသည္။
ထုိေနာက္ဆုတ္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာ နတ္မ်ားကို သိၾကားမင္းၾကီးက “မိမိ၏ေအာင္လံ တံခြန္ထိပ္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကေလာ့” ဟု ေၾကြးေၾကာ္လုိက္ေလသည္။ “မိမိ၏ အလံေတာ္ကို မျမင္ရပါက နတ္စစ္သူၾကီး ပဇာပတိ၏ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကေလာ့။ သို႔မဟုတ္ ၀ရုဏ နတ္စစ္သူၾကီး၏ အလံေတာ္ကို ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့။ သို႔မဟုတ္ ဤသာန နတ္စစ္သူၾကီး၏ အလံေတာ္ကို ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့”ဟု ေၾကြးေၾကာ္လုိက္ရာ နတ္စစ္သည္မ်ားသည္ သိၾကားမင္း၏ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ နတ္စစ္သူၾကီး ၃-ပါး၏ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကိုလည္းေကာင္းၾကည့္၍ တုိက္ခုိက္ရာ အသူရာ စစ္သားမ်ား တပ္လန္႕ရူံးနိမ့္ျပီး သိၾကားမင္း၏ နတ္စစသည္မ်ားက ေအာင္ပြဲဆင္ခဲ့ၾကေလသည္။
ယင္းအျဖစ္အပ်က္ကို နမူနာယူ၍ ကမၼ႒ာန္းတရားကို အားထုတ္လုိသူမ်ားသည္လည္း အားငယ္လာလွ်င္၊ ၾကက္သီးထလာပါလွ်င္ နတ္စစ္သည္မ်ား သိၾကားမင္း၏ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို ၾကည့္၍ ရဲရင့္စိတ္ သတၱိမ်ား ေပၚလာကာ ေအာင္ပြဲရသကဲ့သို႔ –
ငါဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး တည္းဟူေသာ ဘုရားအလံေတာ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါးရွိေသာ တရားအလံေတာ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးရွိေသာ သံဃာအလံေတာ္မ်ားကို စိတ္တြင္ ရည္ရြယ္မွန္းဆ ၾကည္ညိဳလုိက္ပါက ေပါက္ေျမာက္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု သိၾကားမင္း၏ အလံေတာ္ႏွင့္ ဥပမာတင္စား၍ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မႈသည့္ အခ်ိန္ကစ၍ ဓဇဂၢသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚရြတ္ဆုိခဲ့ၾကပါသတည္း။
၇-ဓဇဂၢသုတ္ အနက္ႏွင့္ ပါဠိ
၇၈။ ယႆ၊ အၾကင္ဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို။ အႏုႆရေဏနာပိ၊ ေအာက္ေမ့ကာ မွ်တည္းျဖင့္လွ်င္။ အႏၱလိေကၡပိ၊ ေကာင္းကင္၌ တည္ကုန္လ်က္လည္း။ ပါဏိေနာ၊ သတၱ၀ါတုိ႔သည္။ ဘူမိယံ၀ိသ၊ ေျမ၌ကဲ့သို႔။ သဗၺတာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ အျပားအားျဖင့္။ ပတိ႒ံ၊ တည္ရာကို။ အဓိဂစၦႏိ ၱ၊ ရကုန္၏။
၇၉။ ယကၡာေစာရာဒိ သမၻ၀ါ၊ ဘီလူး, သူခုိးစသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ။ သဗၺဴပဒၵ၀ ဇာလမွာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ ဥပဒၵေ၀ါ တည္းဟူေသာ ကြန္ရက္မွ။ မုတၱာနံ၊ လြတ္ကုန္ေသာ သူတုိ႔ကို။ ဂဏနာ၊ ေရတြက္ျခင္းသည္။ နစအတၳိ၊ မရွိသာလွ်င္ကတည္း။ တံ ပရိတၱံ၊ ထုိဓဇဂၢသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို။ ေဟ၊ အရွင္သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔။ မယံ၊ ငါတုိ႔သည္။ ဘဏာမ၊ ရြတ္ၾကကုန္အံ့။————————————–
၇၈။ ယႆာ ႏုႆရေဏနာပိ၊
အႏ ၱလိေကၡပိ ပါဏိေနာ။
ပတိ႒ မဓိဂစ ၦႏိ ၱ၊
ဘူမိယံ ၀ိယ သဗၺထာ။ ၇၉။ သဗၺဳ ပဒၵ၀-ဇာလမွာ၊
ယကၡ-ေစာရာဒိ သမၻ၀ါ။
ဂဏနာ နစ မုတၱာနံ၊
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၈၀-၈၁။ ဘေႏၱ မေဟာကႆပ၊ အရွင္မဟာကႆပ။ ဣဒံ ဓဇဂၢံ၊ ဤ ဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို။ ေမ-မဟာ အာနႏၵ-ေတၱရန၊ ငါအာနႏၵမေထရ္သည္။ ဧ၀ံ၊ ဤသို႔။ သုတံ၊ ၾကားလုိက္ရ၏။ တစ္နည္းကား-ဘေႏၱမဟာကႆပ၊ အရွင္မဟာကႆပ။ ဣဒံ၊ ဤဓဇဂၢသုတ္ ပရိတ္ေတာ္တုိ႔။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သမၼဳခါ၊ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ။ ေမ၊ ငါ၏။ သုတံ၊ ၾကားျခင္းသည္ကား။ ဧ၀ံ၊ ဤသို႔လွ်င္တည္း။ ဧတံ၊ တစ္ပါးေသာ။ သမယံ၊ အခါ၌။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ သာ၀တၳိယံ၊ သာ၀တၳိျပည္၌။ အနာထပိ႑ိကႆ၊ အနာထပိဏ္သူေဌး၏။ အာရာေမ၊ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ ဖြယ္ရွိေသာ။ ေဇတ၀ေန၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌။ ၀ိဟရတိ၊ ေနေတာ္မူ၏။ ထၾတေခါ၊ ထုိသို႔ ေနေတာ္မူေသာအခါ၌လွ်င္။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဘိကၡေ၀ါတိ၊ ရဟန္းတုိ႔ဟူ၍။ ဘိကၡဴ၊ ရဟန္းတုိ႔ကို။ အာမေႏၱသိ၊ အာလပတိေခၚေတာ္မူ၏။ ဘဒၵေႏၱသိ၊ ေၾသာ္-အရွင္ဘုရားဟူ၍။ ေတဘိကၡဴ၊ ထုိရဟန္းတုိ႔သည္။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဧတံ၊ ဤသို႔ေသာ စကားကို။ အေ၀ါစ၊ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဘူတပုဗၺံ၊ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးသည္ကား။ ေဒ၀ါ သုရသဂၤါေမာ၊ တာ၀တိ ံသာနတ္, အသူရာနတ္ တို႔၏ စစ္သည္သည္။ သမုဗ်ဴေဠွာ၊ ေကာင္းစြာ တတ္သည္။ အေဟာသိ၊ ျဖစ္၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ အထေခါ၊ ထုိအခါ၌။ ေဒ၀ါနံ၊ နတ္တုိ႔၏။ ဣေႏၷာ၊ အရွင္ျဖစ္ေသာ။ သေကၠာ၊ သိၾကားမင္းသည္။ တာ၀တိ ံေသ၊ တာ၀တိ ံ သာနတ္ျပည္၌ ေနကုန္ေသာ။ ေဒေ၀၊ နတ္တုိ႔ကို။ အာမေႏၱသိ၊ ေခၚေတာ္မူ၏။ မာရိသာ၊ ငါႏွင့္ တူကုန္ေသာ အခ်င္းနတ္တုိ႔။ သဂၤါမဂတာနံ၊ စစ္ေျမအရပ္၌ သြားကုန္ေသာ။ ေ၀ါေဒ၀ါနံ၊ သင္နတ္တုိ႔အား။ ဘယံ၀ါ၊ ေၾကာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ဆမိၻတတၱံ၀ါ၊ ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ေလာမဟံေသာ၀ါ၊ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ သေစ၊ အကယ္၍။ ဥပၸေဇၨယ်၊ ျဖစ္ျငားအံ့။ တသိၼ ံသမေယ၊ ထုိသို႔ ျဖစ္ေသာအခါ၌။ မေမ၀၊ ငါ၏သာလွ်င္။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ၾကည့္ကုန္ေလာ့။ ဟိ၊ သင့္စြာ။ မမ၊ ငါ၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥလႅာကယကံ၊ ၾကည့္ကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံဒါ၊ အၾကင္ေၾကာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ယံဆမိၻ တတၱံ၀ါ၊ အၾကင္ကိုယ္ခက္ထေရာ္ ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ယာ ေလာမဟံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုအံ့။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမၻိတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။
—————————————-
၈၀။ ဧ၀ံ ေမ သုတံ –
ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ ၀ိဟရတိ
ေဇတ၀ေန အ-နာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
၈၁။ တၾတေခါ ဘဂ၀ါ ဘိကၡဴ အာမေႏၱသိ ဘိကၡေ၀ါ တိ။
ဘဒေႏ ၱ တိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ မစၥေႆာသံု။
ဘဂ၀ါ ဧတဒေ၀ါစ၊ ဘူတပုဗၺံ ဘိကၡေ၀ ေဒ၀ါသုရ သဂၤါေမာ သမုပ ဗ်ဴေဠွာ အေဟာသိ။
အထေခါ ဘိကၡေ၀ သေကၠာ ေဒ၀ါနမိေႏၵာ ေဒေ၀ တာ၀တိ ံေသ အာမေႏၱသိ၊
သေစမာရိသာ ေဒ၀ါနံ သဂၤါမဂတာနံ ဥပၸေဇၨယ် ဘယံ၀ါ ဆမိၻ တတၱံ ၀ါ ေလာမ ဟံေသာ ၀ါ၊ မေမ၀တသိၼ ံ သမေယ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။
မမံ ဟိ ေ၀ါ ဓဇဂၢံံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ၀ါ ဆမိၻ တတၱံ ၀ါ ေလာမ-ဟံေသာ ၀ါ၊ ေသာပဟီယိႆတိ။
၈၂။ ေမ၊ ငါ၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ေစ၊ အကယ္၍။ ေနာ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ မၾကည့္မိကုန္အံ့။ အထ၊ ထုိသို႔ မၾကည့္မိကုန္သည္ရွိေသာ္။ ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိ အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ၾကည့္ကုန္ေလာ့။ ဟိ၊ သင့္စြာ။ ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိ အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇာႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာကယတံ၊ ၾကည့္ကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ယံဆမိၻတတၱံ၀ါ၊ အၾကင္ကိုယ္ ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီး ေမြးညင္းထျခငး္သည္ လည္းေကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုအံ့။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။
—————————————–
၈၂။ ေနာ ေစ ေမ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။
အထ ပဇာပတိႆေဒ၀-ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။
ပဇာပတိႆ ဟိ ေ၀ါ ေဒ၀-ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ ၀ါ ဆမိၻ တတၳံ ၀ါ ေလာမ ဟံေသာ ၀ါ၊ ေသာ ပဟီယိႆတိ။ ၈၃။ ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိ အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ေစ၊ အကယ္၍။ ေနာ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ မၾကည့္မိကုန္အံ့။ အထ၊ ထုိသို႔ မၾကည့္မိကုန္သည္ရွိေသာ္။ ၀ရုဏႆ၊ ၀ရုဏအမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ၾကည့္ကုန္ေလာ့။ ဟိ၊ သင့္စြာ။ ၀ရုဏႆ၊ ၀ရုဏအမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာကယတံ၊ ၾကည့္ကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ယံဆမၻိတတၱံ၀ါ၊ အၾကင္ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ေယာေလာမဟံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း သည္လည္းေကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုအံ့။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။
———————————————-
၈၃။ ေနာ ေစ ပဇာပတိႆ ေဒ၀-ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ၀ရုဏႆ ေဒ၀ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာယ၊ ၀ရုဏႆ ဟိ ေ၀ါ ေဒ၀ ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ ၀ါ ဆမိၻ တတၱံ ၀ါေလာမ ဟံေသာ၀ါ၊ ေသာပဟီယိႆတိ။
၈၄။ ၀ရုဏႆ၊ ၀ရုဏအမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ေစ၊ အကယ္၍။ ေနာ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ မၾကည့္မိကုန္အံ့။ အထ၊ ထိုသို႔ မၾကည္မိကုန္သည္ ရွိေသာ္။ ဤသာနႆ၊ ဤသာန-အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ၾကည့္ကုန္ေလာ။ ဟိ၊ သင့္စြ။ ဤသာနႆ၊ ဤသာသန အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာကယတံ၊ ၾကည့္ကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္ လည္းေကာင္း။ ေယာေလာမဟံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း သည္လည္းေကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုတံ့။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ သေကၠာ၊ သိၾကားမင္းသည္။ တာ၀တိ ံသာ၊ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ေနကုန္ေသာ။ ေဒ၀၊ နတ္တုိ႔ကို။ အာမေႏၱသိ၊ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
—————————————
၈၄။ ေနာ ေစ ၀ရုုုုုုုဏႆ ေဒ၀ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ဤသာနႆ ေဒ၀ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာယ။
ဤသာနႆ ဟိ ေ၀ါ ေဒ၀-ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ ၀ါ ဆမၻိ တတၱံ ၀ါ ေလာမ-ဟံေသာ ၀ါ၊ ေသာ ပဟီယိႆတီတိ။
၈၅။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ေဒ၀ါနံ၊ နတ္တုိ႔၏။ ဣႆ၊ အရွင္ျဖစ္ေသာ။ သကၠႆ၊ သိၾကားမင္း၏။ တံေခါ ပန ဓဇဂၢံ၊ ထုိတံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာကယတံ၀ါ၊ ၾကည့္ေသာ နတ္တုိ႔အားလည္းေကာင္း။ ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိ အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာက ယတံ၀ါ၊ ၾကည့္ကုန္ေသာ နတ္တုိ႔အားလည္းေကာငး္။ ၀ရုဏႆ၊ ၀ရုဏ အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာကယတံ ၀ါ၊ ၾကည့္ေသာနတ္တို႔အား လည္းေကာင္း။ ဤသာနႆ၊ ဤသာန အမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ တံခြန္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာကယတံ ၀ါ၊ ၾကည့္ေသာ နတ္တို႔အားလည္းေကာင္း။ ယံဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ ေၾကာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ယံဆမိၻတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္ လည္းေကာင္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း သည္လည္းေကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုအံ့။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟဒီေယထာပိ၊ ေပ်ာက္သည္မူလည္း ျဖစ္ရာ၏။ ေနာ ပဟီေယထာပိ၊ မေပ်ာက္သည္ မူလည္း ျဖစ္ရာ၏။
——————————————–
၈၅။ တံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ၀ါ ေဒ၀ါန မိႏၵႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ, ပဇာပတိႆ ၀ါ ေဒ၀-ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ, ၀ရုဏသ ၀ါ ေဒ၀-ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ, ဤသာနႆ ၀ါ ေဒ၀-ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ၀ါ ဆမိၻ တတၱံ ၀ါ ေလာမ-ဟံေသာ ၀ါ၊ ေသာ ပဟီေယထာပိ, ေနာပဟီေယထ။ ၈၆။ တံ၊ ထုိေပ်ာက္ျခင္း, မေပ်ာက္ျခင္းသည္။ ကိႆ-ေဟတု၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ေဒ၀ါနံ၊ နတ္တုိ႔၏။ ဣေႏၵာ၊ အရွင္ျဖစ္ေသာ။ သေကၠာ၊ သိၾကားမင္းသည္။ အ၀ီတရာဂါ၊ မကင္းေသာ ရာဂရွိ၏။ အ၀ီတေဒါေသာ၊ မကင္းေသာ ေဒါသရွိ၏။ အ၀ီတေမာေဟာ၊ မကင္းေသာ ေမာဟရွိ၏။ ဘီရူ၊ ေၾကာက္တတ္၏။ ဆမိၻ၊ ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိတတ္၏။ ဥၾတာသီ၊ လန္႔တတ္၏။ ပလာယီ၊ ေျပးတတ္၏။
——————————————————-
၈၆။ တံ ကိႆ ေဟတု၊ သေကၠာ ဟိ ဘိကၡေ၀ ေဒ၀ါ န မိေႏၵာ အ-၀ီတ ရာေဂါ အ-၀ီတေဒါေသာ အ၀ီတ ေမာေဟာ ဘီရု ဆမီၻ ဥၾတာသီ ပလာယီတိ။ ၈၇။ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ အဟဥၥ၊ ငါသည္ကား။ ေခါ၊ အကယ္မလြဲသျဖင့္။ ဧ၀ံ၊ ဤသို႔။ ၀ဒါမိ၊ ေဟာ၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ အရည ဂတာနံ၀ါ၊ ေတာ၌မူလည္း ေနကုန္ထေသာ။ ရုကၡမူလဂတာနံ၀ါ၊ သစ္ပင္ရင္း၌မူလည္း ေနကုန္ထေသာ။ သုညဂါရ ဂတာနံ၀ါ၊ ဆိတ္ျငိမ္ရာအရပ္၌ မူလည္း ေနကုန္ထေသာ။ တုမွာကံ၊ သင္တုိ႔အား။ ဘယံ၀ါ၊ ေၾကာက္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ဆမၻိတတၱံ၀ါ၊ ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ေလာမဟံေသာ၀ါ၊ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ သေစ၊ အကယ္၍။ ဥပၸေဇၨယ်၊ ျဖစ္တံုအံ့။ တသိၼ ံ သမေယ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻ တတၱ, ေလာမဟံသျဖစ္ေသာအခါ၌။ မေမ၀ မမံဧ၀၊ ငါဘုရား၏ ဂုဏ္ကိုသာလွ်င္။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေလာ့။
———————————–
၈၇။ အဟဥၥ ဘိကၡေ၀ ဧ၀ံ ၀ဒါမိ၊ သေစ တုမွာကံ ဘိကၡေ၀ အရည-ဂတာနံ ၀ါ ရုကၡမူလ-ဂတာနံ ၀ါ သုညာဂါရ-ဂတာနံ ၀ါ ဥပေဇၨယ် ဘယံ၀ါ ဆမီၻတတၱံ၀ါ ေလာမဟံေသာ၀ါ မေမ၀ တသိၼ ံသမေယ အႏုႆေရယ်ာထ။ ၈၈။ ေသာဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ကိေလသာတုိ႔မွ ေ၀းေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္း။ ၀ါ၊ ကိေလသာ ရန္တုိ႔ကို သတ္ျဖတ္ေတာ္ မူတတ္ေသာေၾကာင့္ လည္း။ ၀ါ သံသရာစက္၏ အကန္႔တုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္လည္း။ ၀ါ၊ ပစၥည္းေလးပါး စေသာ ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာေၾကာင့္လည္း။ ၀ါ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ မေကာင္းမူကို ျပဳေတာ္မမူေသာေၾကာင့္လည္း။ အရဟံ၊ အရဟမည္ေတာ္မူ၏။ ေသာဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ေကာင္းစြာ သယဗၻဴဉာဏ္ျဖင့္ မိမိ အလိုကို သစၥာေလးပါး တရားတို႔ကို သိေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္လည္း။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ သမၼာသမၺဳဒၶ မည္ေတာ္မူ၏။
————————————
၈၈။ ဣတိပိေသာ ဘဂ၀ါ အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သုဂေတာ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသ-ဒမၼသာရထိ၊ သတၳာေဒ၀ မနုႆာနံ၊ ဗုေဒၶါ ဘဂ၀ါတိ။
၈၉။ ဟိ၊ သင့္စြာ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ မမံ၊ ငါဘုရား၏ ဂုဏ္ကို။ အႏုႆရတံ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံ၀ါ၊ အၾကင္ ေၾကာက္ျခင္း သည္လည္းေကာင္း။ ယံဆမိၻတတၱံ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာအျဖစ္ သည္လည္းေကာင္း။ ေယာေလာမဟံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခငး္သည္ လည္းေကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုအံ့ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမီၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။
—————————————–
၈၉။ မမံ ဟိ ေ၀ါ ဘိကၡေ၀ အနုႆရတံ ယံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ ၀ါ ဆမိၻတတၱံ ၀ါ ေလာ-မဟံေသာ ၀ါ၊ ေသာ ပဟီယိႆတိ။ ၉၀။ မံ၊ ငါဘုရား၏ ဂုစ္ကို။ ေစ၊ အကယ္၍။ ေနာအနုႆေရယ်ာထ၊ မေအာက္ေမ့ မိကုန္အံ့။ အထ၊ ထုိသို႔ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ ရွိေသာ္။ ဓမၼံ၊ ငါေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ကို။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေလာ့။
————————————
၉၀။ ေနာ ေစ မံ အႏုႆေရယ်ာထ၊
ကထ ဓမၼံ အႏုႆေရယ်ာထ။ ၉၁။ ဘဂ၀တာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ သြာကၡာေတာ၊ ေကာင္းစြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ။ ဓေမၼာ၊ တရားေတာ္သည္။ သႏၵိ႒ိေကာ၊ မ်က္ေမွာက္၌။ အက်ိဳးကိုေပးတတ္၏။ အကာလိေကာ၊ အခါမလင့္ အက်ိဳးကို ေပးတတ္၏။ ဧဟိပႆိေကာ၊ လာလွည့္ရူလွည့္ဟူေသာ စကားကို ဆုိထုိက္၏။ ၾသပေနယ်ိေကာ၊ နတ္ရြာ နိဗၺာန္သို႔ ေဆာင္ျခင္းကို ထုိက္၏။ ပစၥတၱံ-ပဋိအတၱံ၊ အသီးသီး မိမိတုိ႔၌။ ၀ိညဴဟိ၊ မဂၢ႒ာန္ေလးေယာက္, ဖလ႒ာန္ေလးေယာက္ ျဖစ္ေသာ ပညာရွိတုိ႔သည္။ ေ၀ဒိတေဗၺာ၊ သိအပ္ ခံစားအပ္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ဂုဏ္ကို။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေလာ့။
————————————
၉၁။ သြာကၡာေတာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ သႏၵိ႒ိေကာ၊ အကာလိေကာ၊ ဧဟိ-ပႆိေကာ၊ ၾသပေနယ်ိေကာ၊ ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟိတိ။ ၉၂။ ဟိ၊ သင့္စြာ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ဂုစ္ကို။ အႏုႆရတံ၊ ေအာက္ေမ့ ကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ယံယမိၻတတၱံ၀ါ၊ အၾကင္ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ေယာေလာမဟံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုအံ့။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။
—————————————–
၉၂။ ဓမၼံဟိ ေ၀ါ ဘိကၡေ၀ အႏုႆရတံ ယံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ၀ါ ဆမိၻ တတၱံ ၀ါ ေလာမ-ဟံေသာ ၀ါ၊ ေသာပဟီယိႆတိ။ ၉၃။ ေစ၊ အကယ္၍။ ဓမၼ၊ တရားေတာ္ဂုဏ္ကို။ ေနာအႏုသာေရယ်ာထ၊ မေအာက္ေမ့မိကုန္အံ့။ အထ၊ ထုိသို႔ ေအာက္ေမ့ကုန္သည္ရွိေသာ္။ သံဃံ၊ ငါ့တပည့္ သံဃာေတာ္၏ဂုဏ္ကို။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ ကုန္ေလာ့။
————————- ၉၃။ ေနာ ေစ ဓမၼံ အႏုႆေရယ်ာထ၊
အထ သံဃံ အႏုႆေရယ်ာထ။
၉၄။ ဘဂ၀ေတာ၊ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏။ သာ၀ကသံေဃာ၊ တပည့္ျဖစ္ေသာ သံဃာသည္။ သုပၸဋိပေႏၷာ၊ ေကာင္းစြာက်င့္တတ္၏။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာ၀က သံေဃာ၊ တပည့္ျဖစ္ေသာ သံဃာသည္။ ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ က်င့္တတ္၏။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သာ၀ကသံေဃာ၊ တပည့္ျဖစ္ေသာ သံဃာသည္။ ဉာယပၸဋိပေႏၷာ၊ အသင့္အားျဖင့္ က်င့္တတ္၏။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သာ၀ကသံေဃာ၊ တပည့္ျဖစ္ေသာ သံဃာသည္။ သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ၊ အရိုအေသျပဳဲခင္း ခံထုိက္ေအာင္ က်င့္တတ္၏။ စတၱာရိ ေလးပါးကုန္ေသာ။ ယဒိဒံ ယာနိ ပုရိသယုဂါနိ၊ အၾကင္ေယာက္်ားျမတ္၏။ အစံုတို႔သည္။ သႏၱိ၊ ရွိကုန္၏။ ေတပုရိသပုဂၢလာ၊ ထုိေလးပါးအစံုျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတုိ႔သည္ကား။ အ႒၊ ရွစ္ေယာက္တို႔တည္း။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ ဧသ-ဧေသာ သာ၀ကသံေဃာ၊ ထုိတပည့္ျဖစ္ေသာ သံဃာေတာ္သည္ကား။ အာဟုေနေယ်ာ၊ ေဆာင္၍ပူေဇာ္ျခင္းကို ခံထုိက္၏။ ပါဟုေနေယ်ာ၊ ဧည့္သည္တုိ႔အား ရည္း၍ထားေသာ ပစၥည္း အထူးျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းကိုခံထုိက္၏။ ဒကၡိေဏေယ်ာ၊ ျမတ္ေသာအလွဴကို ခံထုိက္၏။ အဥၨလိ ကရဏီေယာ၊ လက္အုပ္ခ်ီျခင္းကို ခံထုိက္၏။ ေလာကႆ၊ လူအမ်ား၏။ အႏုတၱရံ၊ အတုမရွိေသာ။ ပုညေကၡတၱံ၊ ေကာင္းမူ၏။ စိုက္ပ်ိဳးရာ လယ္ယာ ေျမေကာင္းသဖြယ္လည္း ျဖစ္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ဂုစ္ကို။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေလာ့။
——————————————-
၉၄။ သုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀က-သံေဃာ၊ ဥဇုပဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ ဥာယပၸဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ ယဒိဒံစတၱာရိ ပုရိသ ယုဂါနိ အ႒ပုရိသ-ပုဂၢလာ၊ ဧသ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ အာဟုေနေယ်ာ၊ ပါဟုေနေယ်ာ၊ ဒကၡိေဏေယ်ာ၊ အဥၨလိကရဏိေယာ၊ အႏုတၱရံ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆာတိ။
၉၅။ ဟိ၊ သင့္စြ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔၊ သံဃံ၊ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ကို။ အႏုႆရတံ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံ၀ါ၊ အၾကင္ ေၾကာက္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ယံ ဆမိၻတတၱံ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ေယာေလာမဟဒံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ၾကက္သဓီးေမြးညင္းထျခင္း သည္လည္ေးကာင္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္တံုအ့ံ။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။
—————————————
၉၅။ သံဃံ ဟိ ေ၀ါဘိကၡေ၀ အႏုႆရတံ ယံ ဘ၀ိႆတိ ဘယံ ၀ါ ဆမိၻတတၱံ ၀ါ ေလာမ-ဟံေသာ ၀ါ၊ ေသာပဟီယိႆတိ။
၉၆။ တံ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတတၱ, ေလာမဟံသ, ေပ်ာက္ျခင္းသည္။ ကိႆေဟတု၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ တထာဂေတာ၊ ၀ိပႆီ အစရွိေသာ ေရွးဘုရားတို႔၏ လာျခင္းကဲ့သို႔ ေကာင္းေသာ လာျခင္း ရွိေသာ သင္တုိ႔ဆရာ ငါဘုရားသည္။ အရဟံ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ မေကာင္းမူကို ျပဳျခင္းငွာမထုိက္။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ ေကာင္းစြာ ကိုယ္တုိင္ သစၥာတရားေလးပါးကို သိေတာ္မူတတ္၏။ ၀ီတရာေဂါ၊ ကင္းေသာေရာဂါရွိ၏။ ၀ိတေဒါေသာ၊ ကင္းေသာေဒါသရွိ၏။ ၀ီတေမာေဟာ၊ ကင္းေသာေမာဟရွိ၏။ အဘိရူ၊ မေၾကာက္တတ္၊ အဆမီၻ၊ ကိုယ္ခက္ထေရာ္မရွိတတ္။ အႏုၾတာသီ၊ မလန္႔တတ္။ အပလာယီ၊ မေျပးတတက္။ ဣတိတသၼာ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္။ ပဟီယိႆတိ၊ ေပ်ာက္လတၱံ႕သတည္း။
————————————
၉၆။ တံ ကိႆေဟတု၊ တထာဂေတာ ဟိ ဘိကၡေ၀ အရဟံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၀ီတ-ေရာေဂါ ၀ီတ-ေဒါေသာ ၀ီတ-ေမာေဟာ အ-ဘီရု အဆမီၻ အႏုၾတာသီ အ-ပလာယီတိ။
၉၇။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဣဒံ၊ ဤသို႔ေသာ စကားကို။ အေ၀ါစ၊ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ သုဂေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဣဒံ၊ ဤသို႔ေသာစကားကို။ ၀တြာန၊ မိန္႔ဦး၍။ အထ၊ ထုိေနာင္မွ။ အပရံ၊ တစ္ပါးေသာ၊ ဧတံ၊ ဤသို႔ေသာ စကားကို။ သတၱာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ အေ၀ါစ၊ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
—————————–
၉၇။ ဣဒမေ၀ါစ ဘဂ၀ါ၊
ဣဒံ ၀တြာန သုဂေတာ။
အထာပရံ ဧတဒေ၀ါစ သတၱာ။
၉၈။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ အရေည၀ါ၊ ေတာ၌လည္းေကာင္း။ ရုကၡမူေလ၀ါ၊ သစ္ပင္ရင္း၌လည္းေကာင္း။ သုညာ ဂါေရ၀ါ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္၌လည္းေကာင္း။ သမၺဳဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ဂုဏ္ကို။ တုေမွ၊ သင္တုိ႔သည္။ အႏုႆေရထ ေအာက္ေမ့ကုန္ေလာ့။ တုမွာကံ၊ သင္တုိ႔၏။ ဘယံ၊ ေၾကာက္ျခင္းသည္။ ေနာသိယာ၊ မျဖစ္ရာ။
——————————
၉၈။ အရေည ရုကၡ-မူေလ ၀ါ၊
သုညာ ဂါေရ၀ ဘိကၡေ၀ါ။
အႏုႆေရထ သမၺဳဒၶံ၊
ဘယံ တုမွာက ေနာ သိယာ။
၉၉။ ေလာကေဇ႒ံ၊ လူတုိ႔၏ အၾကီးျဖစ္ထေသာ။ နရာသတံ၊ လူတုိ႔ထက္လည္း ျမတ္ထေသာ။ ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ကို။ လူတုိ႔ထက္လည္း ျမတ္ထေသာ။ ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ကို။ ေစ၊ အကယ္၍။ ေနာသာေရယ်ာထ၊ မေအာက္ေမ့မိကုန္အံ့။ အထ၊ ထုိသို႔ မေအာက္ေမ့ကုန္သည္ ရွိေသာ္။ နိယာ်နိတံ၊ သံသရာမွထုတ္၍ ေဆာင္သြားတတ္ထေသာ။ သုေဒသိတံ၊ ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ထေသာ။ ဓမၼံ-တရားေတာ္ဂုဏ္ကို။ သေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေလာ့။
—————————-
၉၉။ ေနာ ေစ ဗုဒၶံ သေရယ်ာထ၊
ေလာက-ေဇ႒ံ နရာသတံ။
အထ ဓမၼံ သေရ ယ်ာယ၊ နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။
၁၀၀။ နိယ်ာနိကံ၊ သံသရာမွထုတ္၍ ေဆာင္သြားတတ္ထေသာ။ (၀႗ဒုကၡမွ ေဆာင္တတ္ေသာ္လည္းေပး) သုေဒသိတံ၊ ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ထေသာ။ ဓမၼ၊ တရားေတာ္ ဂုစ္ကို။ ေစ၊ အကယ္၍။ ေနာသေရယ်ာထ၊ မေအာက္ေမ့မိကုန္။ အထ၊ ထုိသို႔ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ ရွိေသာ္။ အႏုတၱရံ၊ အတုမရွိေသာ။ ပုညေကၡတၱံ၊ ေကာင္းမူ၏ပြားရာ လယ္ယာေျမေကာင္း သဖြယ္လည္း ျဖစ္ထေသာ။ သံဃံ၊ သံဃာေတာ္၏။ ဂုဏ္ကို၊ သေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေလာ့။
———————————
၁၀၀။ ေနာ္ ေစ ဓမၼံ သေရယ်ာထ၊ နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။
အထ သံဃံ သေရယ်ာထ၊
ပုညေကၡတၱံ အႏုတၱရံ။
၁၀၁။ ဘိကၡေ၀ါ၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀ံ၊ ဤသို႔ ဆိုျပီးခဲ့ေသာ နည္းျဖင့္။ ဗုဒၶဥၥ၊ ငါဘုရား၏ ဂုဏ္ကိုလည္းေကာင္း။ ဓမၼဥၥ၊ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ကိုလည္းေကာင္း။ သံဃဥၥ၊ သံဃာေတာ္၏ ဂုဏ္ကိုလည္းေကာင္း။ သရႏာၱနံ၊ ေအာက္ေမ့ကုန္ေသာ သင္တုိ႔အား။ ယံဘယံ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ယံဆမၻိတတၱံ၀ါ၊ အၾကင္ကိုယ္ခက္ထေရာ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ၀ါ၊ အၾကင္ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ေသာ၊ ထုိဘယ, ဆမိၻတတၱ, ေလာမဟံသသည္။ နေဟႆတိ၊ မျဖစ္လတၱံ႕သတည္း။
——————————–၁၀၁။ ဧ၀ံ ဗုဒၶံ သရႏ ၱာနံ၊
ဓမၼံ သံဃဥၥ ဘိကၡေ၀ါ။
ဘယံ ၀ါ ဆမိၻ တတၱံ ၀ါ၊
ေလာမ ဟံေသာ န ေဟႆတိ။
ဓဇဂၢသုတၱံ နိ႒ိတံ။
တရားေတာ္မ်ား 